می‌دانم که هیچ نمی‌دانم

اهل فن و آگاه به فلسفه‌ي «کارل پوپر»، به خوبی می‌دانند که وی فیلسوفی عمیقاً «خوش‌بین» است و آن دورنمایی که او از وضع آینده بشری داشت، با پیشرفت تکنولوژی و «وفور نعمت» و آسایش و راحتی ِ مردم، آینده‌ای روشن است. او شدیداً آنهایی را که در ذم تکنولوژی می‌خواندند و آیند‌ي بشر را محکوم به نابودی و تباهی می‌دانستند، به شدت سرزنش می‌کرد و خود هم‌ایشان را از ترویج و پرورش تخم انفعال میان مردم بر حذر می‌داشت. پوپر فیسلوفی سرشار از زندگی است، او بشر را در بهترین وضع خود در تاریخ بشریت می‌داند اگر «بگذارند». غرض از نوشتن این مختصر خواندن کتابی نحیف بود از چند مصاحبه‌ای ایشان با نمی‌دانم کدام ژورنال. هرچند مصاحبه‌ها تکراری بود و قبلا آنها را در کتاب «درس این قرن» به تفصیل خوانده بودم. اما چاپ دو سخنرانی ایشان در دو کنفرانس بخش افزوده‌ی این کتاب نسبت به قبلی بود. بهرحال، خواندن نظریات این فیلسفوف بزرگ عصر ما و بهره‌ جستن از آن، واقعا لذت‌بخش است.